Επιπλέκουν οποιαδήποτε χειρουργική επέμβάση, συνηθέστερα όμως στη κοιλιά (πεπτικό σύστημα: κολεκτομή, παγκρεατεκτομή, σκωληκοειδεκτομή, χολεκυστεκτομή).

Αλλά και επεμβάσεις στο ουροποιητικό (προστατεκτομή, ενδοσκοπική λιθοτριψία), στο μυοσκελετικό σύστημα (σπονδυλική στήλη, ισχία), στο θώρακα και στη καρδιά μπορούν να συνοδευτούν από λοιμώξεις άλλοτε άλλης βαρύτητας. Για την εμφάνιση τους παίζουν ρόλο:

• παράγοντες του ασθενή: φορεία MRSA (S. aureus), σακχαρώδης διαβήτης
• παράγοντες του τύπου της επέμβασης: προετοιμασία του εντέρου προεγχειρητικά, τοποθέτηση – χρήση ξένων σωμάτων όπως πλέγματα που χρησιμοποιούνται σε κήλες του κοιλιακού τοιχώματος, προσθετικές αρθρώσεις ισχίων – γονάτων κ.ά
• εξατομικευμένες διεγχειρητικές επιπλοκές όπως ισχαιμία στέρνου μετά από θωρακοτομή που οδηγεί σε μεσοθωρακίτιδα, ή διαφυγή εντερικού περιεχομένου μετά από αναστόμωση τμημάτων εντέρου που οδηγεί σε ενδοκοιλιακή συλλογή υγρού και πυρετό.

   Εκδηλώνονται από μερικές ώρες - ημέρες μέχρι λίγες εβδομάδες μετά τη χειρουργική επέμβαση, είτε ως διαπύηση – ερυθρότητα του χειρουργικού τραύματος είτε ως πυρετός που παραδείγματι συνοδεύεται από την ανάδειξη (με υπέρηχο ή αξονική τομογραφία) συλλογών υγρού μεσα στη κοιλιά. Προκαλούνται από σταφυλοκόκκους της χλωρίδας του δέρματος (π.χ S. aureus) ή μικρόβια της εντερικής χλωρίδας και του ουροποιητικού όπως  το κολοβακτηρίδιο και οι εντερόκοκκοι.

  Για την αντιμετώπιση τους χρειάζεται συνήθως εκτός από τα αντιβιοτικά και χειρουργική αντιμετώπιση. Αυτή μπορεί να είναι χειρουργικός καθαρισμός, παροχέτευση των συλλογών υπό καθοδήγηση με υπέρηχο ή αξονική, αντικατάσταση προσθετικής άρθρωσης ή άλλη χειρουγική παρέμβαση.