Αποτελούν τις συνηθέστερες λοιμώξεις στην κοινότητα μαζί με τις λοιμώξεις αναπνευστικού. Διακρίνονται στη κυστίτιδα των γυναικών, στη πυελονεφρίτιδα (αφορά και τα δύο φύλα αλλά κυρίως γυναίκες) και στη προστατίτιδα των ανδρών.

1. Κυστίτιδα
   
     Αφορά γυναίκες όλων των ηλικιών, η συχνότητα όμως είναι αυξημένη στις νέες και στις ηλικιωμένες γυναίκες. Εκδηλώνεται με δυσουρία, δηλ. πόνο ή καύσος (κάψιμο) ή τσούξιμο κατά την ούρηση, καθώς και αίσθημα επιτακτικής και ατελούς ούρησης. Συχνά συνυπάρχει αιματουρία. Ο πυρετός απουσιάζει.
   
     Για τη διάγνωση αρκούν μια γενική και μια καλλιέργεια ούρων. Στη καλλιέργεια συνήθως ανευρίσκεται Escherichia coli (κολοβακτηρίδιο). Αντιβιοτικά πρώτης επιλογής για τη κυστίτιδα των γυναικών είναι η νιτροφουραντοΐνη (Furolin) και η φωσφομυκίνη (Fosfocina).
   
     Σε νέες γυναίκες με σεξουαλική ζωή αλλά και σε μεγαλύτερες με σακχαρώδη διαβήτη η κυστίτιδα από E. coli μπορεί να υποτροπιάζει. Οι περιπτώσεις αυτές αντιμετωπίζονται με μακρόχρονη (π.χ 6 μηνη) λήψη μειωμένης δόσης αντιβιοτικού (χημειοπροφύλαξη). Αντίθετα η θετική καλλιέργεια ούρων χωρίς συμπτώματα (ασυμπτωματική βακτηριουρία) δεν χρήζει αγωγής.
   
2. Πυελονεφρίτιδα
   
     Είναι πιο σοβαρή λοίμωξη από την κυστίτιδα. Εδώ το μικρόβιο προσβάλλει το νεφρικό παρέγχυμα και από εκεί μπορεί να περάσει στη κυκλοφορία (η πυελονεφρίτιδα μπορεί να συνοδευτεί από βακτηριαιμία). Εκδηλώνεται με υψηλό πυρετό (> 38 oC) με έντονο ρίγος, ναυτία – εμέτους και πόνο στον πάσχοντα νεφρό. Συνήθως δεν υπάρχουν συμπτώματα στην ούρηση, και μπορεί να απουσιάζει ιστορικό κυστίτιδας. Κατά τη κλινική εξέταση υπάρχει έντονο άλγος κατά τη πλήξη του νεφρού που πάσχει.
   
     Εκτός από τις εξετάσεις ούρων, στη πυελονεφρίτιδα γίνονται επίσης καλλιέργεια αίματος και υπέρηχος νεφρών τόσο για επιβεβαίωση της διάγνωσης όσο και αποκλεισμό επιπλοκών (απόστημα) ή ανατομικών κωλυμάτων (λιθίαση νεφρού).
   
     Η γυναίκα με πυελονεφρίτιδα που είναι σταθερή κλινικά, μπορεί να λάβει τροφή και νερό από το στόμα και αγωγή σε δισκία χωρίς ναυτία ή έμετο, μπορεί να αντιμετωπιστεί στο σπίτι. Η αγωγή δίδεται για 1-2 εβδομάδες και μπορεί να ξεκινήσει ως ενέσιμη (ενδοφλέβια ή ενδομυϊκά). Η βαριά πυελονεφρίτιδα με υπόταση, εμέτους ή επηρεασμένη νεφρική λειτουργία ή παρουσία λίθου στον υπέρηχο θα χρειαστεί νοσηλεία για παρακολούθηση, ενυδάτωση και ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών.
3. Προστατίτιδα
   
     Η οξεία προστατίτιδα είναι η συχνότερη ουρολοίμωξη των ανδρών. Εισβάλλει ενίοτε θορυβωδώς με υψηλό πυρετό – ρίγη και έντονα συμπτώματα κατά την ούρηση: πόνο, αιματουρία, στραγγουρία (ελάχιστη ποσότητα ούρων κατά την ούρηση).
   
     Προσβάλλει τόσο νέους όσο και μεγαλύτερους σε ηλικία άνδρες ανεξάρτητα με τη συνύπαρξη υπερπλασίας προστάτη. Συνηθέστερο παθογόνο και εδώ είναι η E.coli. Η διάγνωση τίθεται κλινικά και τεκμηριώνεται με γενική και καλλιέργεια ούρων. Συνήθως συνυπάρχει μεγάλη αύξηση των δεικτών φλεγμονής και του προστατικού αντιγόνου (PSA).
   
     Σε κλινικά σταθερό ασθενή μπορεί να δοθεί αγωγή από του στόματος. Προσοχή θα πρέπει να δοθεί στο ότι λίγα αντιβιοτικά κάνουν επαρκή συγκέντρωση στον προστάτη. Η διάρκεια της αγωγής είναι 4 εβδομάδες.
   
     Είναι πιθανό να χρειαστεί νοσηλεία και ενδοφλέβια αντιμικροβιακή αγωγή σε ασθενή με ασταθή – επηρεασμένα ζωτικά σημεία (υπόταση, σύγχυση).
   
     Η χρόνια προστατίτιδα είναι χρόνια φλεγμονή του προστάτη που μπορεί να αναταποκριθεί ή όχι στη χορήγηση αντιβιοτικών καθώς δεν είναι πάντα λοιμώδους αιτιολογίας.