Από την άλλη είναι ιδιαίτερα δραστικά. Μέσω της μείωσης του ιϊκού φορτίου, η αντιρετροϊική αγωγή επιτρέπει την επάνοδο των CD4 και της ανοσίας σε φυσιολογικά επίπεδα. Αίρει σχεδόν εξολοκλήρου την επίδραση του ιού στο σώμα αλλά δυστυχώς δεν τον εκριζώνει από τις ‘αποθήκες’ του (reservoir). Έτσι, με τα σημερινά δεδομένα είναι μια αγωγή που θα λαμβάνεται διά βίου. Δεν χάνει τη δραστικότητα της παρά μόνο με τη κακή χρήση, δηλαδή την συχνή απώλεια δόσεων των φαρμάκων ή τη λάθος λήψη. Τότε ο ιός μπορεί να αναπτύξει αντοχή στα φάρμακα που παίρνει ο ασθενής και να επανεμφανιστεί υψηλό ιϊκό φορτίο (αποτυχία αγωγής). Θα πρέπει τότε η αγωγή να τροποποιηθεί και να προστεθούν σε αυτή νέα φάρμακα.